"The Dutch 'Paul and Paul Related Topic' Thread
-
John, bij AJAX hebben ze wel een goed smaak Langs het veld was vanavond een veldbrede reclame van LOVE te zien. In de rust was ook een tv reclame van LOVE te zien. In de tweede helft kwam de LOVE reclame erg vaak in beeld Ik denk dat jij nu zal zeggen dat we beter op de reclameborden kunnen letten, dan naar hun spel kijken. Ik denk dat ik niet ver van de waarheid zal zitten Edit: nu ik hoor wat een rotzooi de Feyenoord supporters in Nancy hebben gemaakt kijk ik toch maar liever naar Ajax
-
Mieke:
HoneyPie59:
Mieke:
Vandaag in de winkels alle nieuwe uitgaven bekeken. Alle cd's en de DVD zijn in twee uitvoeringen verkrijgbaar. ECM de gewone uitgave in plastic doosje en de luxe uitgave in boekvorm met harde kartonnen kaft en uitgebreid boekwerk erin. LOVE is er in enkele uitgave in plastic doosje en in dubbele uitgave met uitvouwhoes met dolby surround 5.1 geluid op DVD bij de gewone cd. The Space Within Us; enkele DVD uitgave en de DVD met extra cd waarop een uur durend interview met Paul te beluisteren is.
Nou jaaaa...nou breekt mun komp de cdboer hier blijft beweren dat er geen luxe ecm uitgebracht is
Moet ie bij mij komen kijken. Ik heb de luxe uitvoering bij Van Leest gekocht. Hard kartonnen kaft, boekje erin en de cd zit er achterin geschoven.
jeetje Mieke...ik vertrouw die man altijd op zijn blauwe ogen (of bruine weet ik niet), het zi zo'n aardige vent...ik trap er niet meer in...kunnen ze nog zo aardig zijn die mannen : ik ga volgende week mopperen
-
HoneyPie59:
Mieke:
HoneyPie59:
Mieke:
Vandaag in de winkels alle nieuwe uitgaven bekeken. Alle cd's en de DVD zijn in twee uitvoeringen verkrijgbaar. ECM de gewone uitgave in plastic doosje en de luxe uitgave in boekvorm met harde kartonnen kaft en uitgebreid boekwerk erin. LOVE is er in enkele uitgave in plastic doosje en in dubbele uitgave met uitvouwhoes met dolby surround 5.1 geluid op DVD bij de gewone cd. The Space Within Us; enkele DVD uitgave en de DVD met extra cd waarop een uur durend interview met Paul te beluisteren is.
Nou jaaaa...nou breekt mun komp de cdboer hier blijft beweren dat er geen luxe ecm uitgebracht is
Moet ie bij mij komen kijken. Ik heb de luxe uitvoering bij Van Leest gekocht. Hard kartonnen kaft, boekje erin en de cd zit er achterin geschoven.
jeetje Mieke...ik vertrouw die man altijd op zijn blauwe ogen (of bruine weet ik niet), het zi zo'n aardige vent...ik trap er niet meer in...kunnen ze nog zo aardig zijn die mannen : ik ga volgende week mopperen
Heb je de gewone uitvoering al gekocht?
-
Mieke:
HoneyPie59:
Mieke:
HoneyPie59:
Mieke:
Vandaag in de winkels alle nieuwe uitgaven bekeken. Alle cd's en de DVD zijn in twee uitvoeringen verkrijgbaar. ECM de gewone uitgave in plastic doosje en de luxe uitgave in boekvorm met harde kartonnen kaft en uitgebreid boekwerk erin. LOVE is er in enkele uitgave in plastic doosje en in dubbele uitgave met uitvouwhoes met dolby surround 5.1 geluid op DVD bij de gewone cd. The Space Within Us; enkele DVD uitgave en de DVD met extra cd waarop een uur durend interview met Paul te beluisteren is.
Nou jaaaa...nou breekt mun komp de cdboer hier blijft beweren dat er geen luxe ecm uitgebracht is
Moet ie bij mij komen kijken. Ik heb de luxe uitvoering bij Van Leest gekocht. Hard kartonnen kaft, boekje erin en de cd zit er achterin geschoven.
jeetje Mieke...ik vertrouw die man altijd op zijn blauwe ogen (of bruine weet ik niet), het zi zo'n aardige vent...ik trap er niet meer in...kunnen ze nog zo aardig zijn die mannen : ik ga volgende week mopperen
Heb je de gewone uitvoering al gekocht?
ja die heb ik, maar had eigenlijk die luxe besteld, maar die zou niet uitgegeven worden volgens meneer de cdverkoper
-
Breng je die gewone maar terug en besteld hij de luxe editie maar voor je. Hij is echt in Nederland uitgegeven. Ik kan je geen bestelnummer geven, want de cd heeft gewoon geen nummer. Van de EMI claasic site en staat ook op PM.com: OUT NOW ON CD AND LIMITED EDITION CD = dus de versei met harde kaft.
-
Na een heel kort nachtje vertrok ik dinsdagmorgen vreselijk vroeg, bijna nog nacht, naar London. De bagage die ik bij me had leek wel voor een week. Slechts met 15 personen zat ik in het kleine vliegtuig. Allemaal business man. Om 7.00 uur kwam ik op Piccadilly Circus aan. Nummer 1 lag er al vanaf maandagmorgen 9.30. En nog wel uit Spanje. Mijn vriendin was maandagmiddag gekomen met een neefje en waren nummer 7-8. Ik had nummer 9 en had een plekje voor Evelien gereserveerd die erg laat aan zou komen. Danny uit Liverpool nr 6. was er ook. Een echte Liverpudlian. Moet altijd goed luisteren als hij verteld.Na eerst wat kennis gemaakt te hebben met iedereen, een beetje staan en een beetje lopen, wat wel prettig was na al dat zitten in het vliegtuig en de taxi, bood Danny aan om koffie te halen. In het achterstraatje van Virgin kon je koffie halen tegen een gereduceerde prijs. Die afspraak was gemaakt door Virgin. De koffie was heerlijk en ik had er iets lekkers bij. Danny was volgens mij met een verhuiswagen gekomen, want die had naast zijn keteltje, kom en wat al niet meer, een compleet (opblaas) bed. Dus ook een stoeltje. Angel, mijn Engelse vriendin en ik gingen lekker op mijn grote tas met slaapzak, matras en kussen erin, zitten. Maar als je stil zit, word je koud en wisselde ik al gauw mijn jas voor mijn ski-jack. Verder ging je even bij Virgin naar binnen. CD's kijken en kopen. Verder praat je natuurlijk over Beatles, Paul, hoe de signing zou worden en vorige bijeenkomsten waar je elkaar eerder ontmoet had. Op een gegeven moment kreeg Angel het koud en heb ik het dikke matras uit de tas gehaald, waar een lap karton onder zat. Dit is altijd aan te bevelen onder elk matras. Houdt de kou erg goed tegen. Een twee meter plastic zak er om en we konden heerlijk languit zitten. We namen een lichte lunch. Constant werd je aangesproken waarom je in een rij ging zitten. Ook waren er die vroegen waar tegen we demonstreerden. Wij maakten er vaak een quiz van en vroegen de mensen of ze uit London kwamen. Zo ja, dan vroegen we b.v. wie de bekendste zanger, songwriter, composer van Engeland, nee van de whole universe was. Dat was erg leuk. Op een gegeven moment zagen we grijze wolken en vreesden het ergste. En ja hoor, het begon te regen. Angel in de regenbroek, ik in de skibroek. De paraplu's erbij en zo zit je dan. Gelukkig werd het geen gieten en na een half uur stopte de regen en zagen we weer blauwe stukken tussen de wolken en bleef het gelukkig droog. Op een gegeven moment zagen we Mark Hamilton, de eerste de beste security van Paul. Hij kwam kijken hoe de situatie op dat moment was en wij vroegen hem wat er tijdens de signing allemaal zou mogen. Joachim uit Spanje had een prachtig boek gebonden in leer van wel 200 pagina's met alle tekst en foto's op fotopapier, van zijn leven als 20 jaar fan van Paul. Hij had Paul al meer ontmoet en stond ook met hem op foto's. Prachtige foto's van Paul alleen, maar ook van Paul en Linda. Danny had een geboortedocument van zijn zoon, die alle de namen van de Beatles als doopnaam had gekregen en dan de volledige namen van de Beatles. Mark zei dat hij er morgen zou zijn en dat ze het mochten geven. Mark zei mij nog dat hij me had gezien op het ECM concert in de Royal Albert Hal en dat ik erg aardig voor Paul was geweest. Ik werd hier helemaal warm van. Er werd hem gevraagd of er ook gefotografeerd mocht worden en Mark dacht van wel. Dat bleek dus niet zo te zijn. Danny had geen horloge om, want hij wilde niet weten hoe lang het wachten steeds zou zijn. Ik telde de uren juist steeds af. Piccadilly Circus is echt een circus van auto, bussen, taxi's, politie-auto's, zieken-auto's, en mensen op allerlei manieren uitgedost. Dat is ontzettend leuk om naar te kijken en zoals wij daar zaten, kon je precies zien wie er nieuwe schoenen aan had. Maar het lawaai is oorverdovend. Ik schreef hier vorige week al, dat P.C. een trefpunt van 5 grote straten is. Maar...je moet er iets (veel) voor over hebben om even met Paul McCartney te zijn. Earplugs zijn dan echt een uitkomst. Op een gegeven moment zag ik Jan met Angela aankomen. Een ontzettende aardige man. Ze gaven hun naam bij mij op, want dat hadden ze bij Virgin gevraagd. De mensen die ik bij Waterstone's had ontmoet hadden dat voorgesteld en het werkt altijd goed. Angela en Jan hadden nummer 49 en 50. Voor Evelien vroeg Angela nummer 51. Geen punt. Om een gegeven moment zag ik Evelien aankomen om gedag te zeggen. 17.00 uur. Ze had er een hele reis opzitten. 's Middags in gesprek met de jongeman die de leiding had bij Virgin wat de signing betrof, vertelde hij mij dat er om 19.00 uur hekken geplaats zouden worden ter bescherming van ons en onze spullen. Of ik dat even wilde zeggen en ook dat er 's nachts security zou zijn. Dat was wel erg fijn, want er lopen heel wat gekken rond in London town. Eind van de middag kwamen ze ook aluminium lakens uitdelen zoals de homeless ook krijgen. Mijn vriendin had het nu al koud en ik vroeg haar of ze een borrel lekker zou vinden. Daar was ze wel voor in. Dus ik naar de drankshop voor een heerlijk Amaretto. Daarna hebben we op Danny zijn spullen gepast, zodat hij kon gaan eten. Toen hij terug was zijn Angel en ik naar de Pizzaria gegaan voor een heerlijk vega pizza. Na het eten moest ik aan de slag met mijn cadeautje voor Paul. Thuis was mijn rode stift op, maar in London koop je alles, en kon ik de labeltjes schrijven bij de cadeautjes en zette het geheel in elkaar. Angel ging ondertussen naar het toilet en wassen. Wij zaten twee meter van de ingang, trap, van de tube. Beneden zijn wat kleine winkeltjes. De basement van Virgin, de ingang naar de Piccadilly-line en wel 14 keurige toiletten en wastafels, net zoals op Schiphol. Toen ik klaar was met fröbelen, ging ik down om te wassen, tanden te poetsen and all that en daarna hebben we de bedden in orde gemaakt, want ik wilde echt vroeg naar bed. De earplugs in en ondanks het lawaai heb ik toch van tijd tot tijd geslapen. Om drie uur werd ik wakker omdat ik naar het toilet moest. Maar OMG, de tube-trap was afgesloten met linten en ze waren aan het werk. Ja, 's nachts de trap aan het repareren. Nog meer kabaal. Dan maar naar de Burger King. Maar ook die was gesloten. Toen een rondje gemaakt en naast een restaurant was van dezelfde organisatie een disco en de gards die buiten stonden legde ik de situatie uit. Ik mocht daar naar binnen. Daarna snel terug naar mijn slaapplaats en kwam er nog een fan aan het hek staan die het koud had. Bleek niet goed voorbereid. Ik had mijn aluminium laken niet nodig, want ik had het warm genoeg en gaf hem het laken. Pakte mijzelf weer helemaal in en probeerde weer te slapen. Dat viel niet mee met van die gekken, die schreeuwden dat McCartney niet zou komen morgen. ?Hij had een delay?. En een dronkaard die kwam zingen, naja, ?schreeuwen? voor het hek. Maar ik ben toch in slaap gevallen, want op een gegeven moment dacht ik wat doet iedereen toch en toen zei Angel dat ze hun spullen op gingen ruimen. Het was al half zeven. Nou het was mij nog te vroeg en draaide me nog eens om. Toen ik nog even naar links keek, zag ik een hele rij mensen voor de hoofdingang van Virgin staan. Goh, zei ik tegen Angel, moet je kijken. Die mensen staan nu al te wachten om de winkel in te kunnen. Hoe laat gaat Virgin dan open? Maar toen hoorden we van de security dat die mensen ook in de rij stonden voor Paul McCartney. Als een slang was de line om het totale blok en het begin van de line gedraaid. Onvoorstelbaar! Het 'nog even blijven liggen' was van korte duur. Je houdt het niet voor mogelijk, maar er werd je gewoon gezegd dat je op moest staan en je spullen in moest pakken. Denk je frank en vrij op de openbare weg te liggen! De tube was nog afgesloten, dus dat werd wassen uit de hand, terwijl je op je slaapzak zit. Washandje, zeep en mineraalwater doen het dan heel goed. En verkleden voor zover dat kon. Tijd voor het ontbijt. Ik had broodjes, beleg, en vruchtensapjes bij me. Mijn vrienden, de mensen uit Tokio en Danny aten graag een broodje mee en onze Liverpudlian vond de komijnekaas wel heel erg lekker. Maar erg lang hadden we niet om te ontbijten, omdat de securtiy langs kwam om ons te zeggen dat we zo dicht mogelijk op elkaar moesten gaan staan, zodat er meer mensen in de line konden! Ik mocht nog even uit de hekken om snel naar het toilet te gaan, want de tube-ingang was inmiddels weer opengesteld. Terug in de line kon ik gezeten op mijn tas en mijn koffertje als tafel de nodige make-up aanbrengen en mijn haar in model brengen. Er was gezien dat ik een spiegeltje had en zo kwamen er lens dragenden mijn spiegel even lenen. Dat is nu zo'n leuk iets. Dat je met elkaar dingen kunt delen. Om acht uur ging Virgin open. Met al je bullen stapte je er binnen. Eerst naar rechts bij de toonbank de DVD/CD kopen. Daarna kreeg je de Wristband. We konden onze spullen nergens ter bewaring geven, omdat ze geen plaats hadden bij Virgin vanwege de kerst. Dit was natuurlijk onzin, want bij Waterstone's zaten ze vorig jaar met hetzelfde, in dezelfde tijd. Daar was het geen probleem en uitstekend geregeld. Dus verder sjouwen naar boven en in de uiterste hoek van de etage kon je gaan staan. Toen kwam het lange wachten. In de winkel stond een groot scherm waar de DVD The Space with US op afgespeeld werd. Ik had verteld dat ik op de DVD stond en iedereen joelen, toen ik in beeld kwam. We hadden het erg gezellig met elkaar tot om half twaalf de security kwam. Nerveuze, niet al te vriendelijke mensen. We mochten niet te dicht bij de plek komen, waar Paul straks zou komen te zitten, we mochten er zelfs niet naar kijken. Je mocht niet naar een ander lopen, die b.v. vijf plaatsen verder stond. 'Stay in your position', werd er geschreeuwd! Als iemand naar het toilet wilde, zeiden ze dat je je plaats daarmee kwijt kon raken. Als je zou fotograferen of filmen, zouden ze je na afloop achterna komen en je spullen afpakken. Ook kregen we elke keer andere informatie. Eerst moesten we onze spullen meenemen tot aan de tafel bij Paul. Wij zeiden dat dat natuurlijk niet kon. Maar dan werd het weer herroepen. Kwam de eigenaar erbij, overleg en werd er gezegd dat er een oplossing zou komen. Om half twaalf kwam Paul binnen. Een enorme horde journalisten stond voor het lint dat de hoek waar Paul zou signeren, afbakende. Dat was echt een gekkenhuis. Een geflits van jewelste en commando's van: 'Paul, look here, look right, to the back etc. Maar hij is het gewend. Ondertussen werden wij gesommeerd om al onze spullen in een bak te doen. Ze waren zo klein, dat je er wel twee nodig had. Toen in de rij voor de search, en ondertussen schreeuwen of je niks bij je had. Ik had een hele grote kaart met namen en kleine berichtjes van een heleboel fans uit de line, die mij gevraagd hadden om het Paul te geven, maar die mocht niet mee. Ze wilde hem afpakken, maar ik kon hem nog net in mijn bak gooien. Ook een spandoek, die ik omgebonden had als rok, moest af. Van anderen werden foto's en brieven verscheurd. Toen brullen, dat je de DVD uit de box moest halen en de CD open moest houden. Weer langs de detector en weer vragen of je niets onder je kleren had. Je werd er echt niet goed van en dit speelde zich af op een lengte van vijf meter! Eindelijk mocht ik door tot de plek waar Paul zat, maar ook daar werden mijn DVD en CD nog eens binnenste buiten gekeerd. Ik had in de DVD-box, achter het boekje twee foto's van Paul toen hij naar mij wees in Miami. De security trok ze er uit en wilde ze verscheuren. 'Only two autographs', riep hij boos! Ik zei:'That's all right. I don't give them to Paul! Toen riep ik Paul zijn hulp in en zei: "He can't do that! Paul you're on that pictures. The pictures you spotted me during the Miami concert as you promised to me in Kintyre."En ik pakte de foto's terug. Een blik van Paul naar de man was voldoende. Dat was even heavy! Hierop zei ik Paul, dat ik echt nerveus werd van de manier hoe het er daar aan toe ging. Waarop Paul zei:'Honey, you don't need to get nervous, you can take your time.' Ik bedankt hem en gaf hem een hand. Daarna vroeg ik of ik hem een cadeautje mocht geven, waarop hij antwoordde:'Of course you're allowed to give me a present'. Ik gaf hem een ketting met kleine kristallen en geschreven kaartjes met de betekenis. Ik vertelde hem dat ik ze aan een rood koord gedaan had, omdat dat zijn lievelingskleur was. Hij lachen. En dat ik nog een cadeautje had voor Beatrice. Ik legde het cadeau in zijn handen en het boekje op de tafel. Hij bedankte me ervoor en signeerde de DVD en CD. Ik zei nog iets aardigs en werd toen door de security gezegd dat mijn tijd om was. Ik pakte mijn spullen van de tafel bij elkaar, alles lag los, de DVD-box, de foto's, de booklets, de hoes. Ik liep weg, maar Paul riep mij terug, want het boekje van de CD was op tafel blijven liggen. Ik bedankte hem en zei gedag. Tjakka! Het was gelukt. Cadeautjes, die al over heel de wereld meegereisd waren, had ik eindelijk kunnen geven. Niet opgemerkt door de security en mijn adrealine tot hoog peil gebracht had. Ik was dolgelukkig. Je moest nu meteen weg van de security en naar beneden. Ik zei dat ik toch wel graag mijn 'belongings' terug wilde hebben. Zonder die kon ik echt niet weg. Ik wachtte op de trap en kon Paul nog steeds zien. Eindelijk kwam er een bak met de weekendtas. Ik zei dat ik nog meer spullen had en moest wachten tot er een volgende bak kwam. Op de trap stonden allerlei journalisten en TV-mensen. Ook daar maakte de security ruzie mee. De mensen van de TV zender zeiden, dat zij die plek toch toegewezen hadden gekregen en daar echt bleven staan. Ik werd er meteen uitgehaald om voor TV camera's mijn verhaal te vertellen. Ik kwam maar niet weg. En mijn vriendin begreep maar niet waar ik bleef. Onder aan de trap, dus op de begane grond stonden wel 100 mensen, die allemaal een blik van Paul wilde opvangen en mij vroegen hoe het geweest was. Deze mensen waren maar niet in de line gaan staan, omdat ze dachten niet meer aan de beurt te komen. Toch heeft Paul enorm zijn best gedaan. 700 van de 1200 fans, die in de rij stonden zijn handtekeningen gegeven. Buitengekomen op zoek naar je vrienden en natuurlijk vertellen. Het was inmiddels gaan regenen. Maar dat maakte niet meer uit. Je was weer bij Paul geweest. We gingen daarna bij de zij-ingang van Virgin staan, omdat Paul daar ook naar binnen was gegaan. Ook hier geldt weer, geduldig wachten. En ook dit wachten werd beloond! Om kwart voor drie kwam opeens een hoop tumult en ja hoor, daar kwam een peleton security en ......Paul. N.B. zag ik een jongeman (nieuwe secretaris?) voor Paul uitlopen met een doorzichtige plastic zak in de hand. Daarin zag ik o.a. het boek van Joachim, wat kaarten en.....mijn cadeautjes! Deze jongeman stapte achterin, de plaatst naast Paul. John Hamel was de chauffeur en Mark Hamilton zat naast John. Ik heb er nog een leuk klein filmpje van geschoten en hoor mijzelf hierop roepen Paul, I Love You.? Ik denk dat hij dit inmiddels wel weet. Daarna zijn we met een groepje wat gaan drinken en eten. Toen werd het tijd voor iedereen om naar huis te gaan en heeft Peter mij in een taxi gezet om naar het vliegveld te gaan. In het vliegtuig bestelde ik maar een flesje wijn, om de happening te vieren en verder te dromen. Om half twaalf was ik terug in Nederland en toen ik een uur later in mijn bed lag, wist ik dat op straat slapen geen luxe was geweest, maar wel de moeite waard!
-
Mieke:
Vandaag in de winkels alle nieuwe uitgaven bekeken. Alle cd's en de DVD zijn in twee uitvoeringen verkrijgbaar. ECM de gewone uitgave in plastic doosje en de luxe uitgave in boekvorm met harde kartonnen kaft en uitgebreid boekwerk erin. LOVE is er in enkele uitgave in plastic doosje en in dubbele uitgave met uitvouwhoes met dolby surround 5.1 geluid op DVD bij de gewone cd. The Space Within Us; enkele DVD uitgave en de DVD met extra cd waarop een uur durend interview met Paul te beluisteren is.
Heel duidelijk! Gaan we even terug met 1 Space! Bedankt Mieke!
-
Mieke:
HoneyPie59:
Mieke:
Vandaag in de winkels alle nieuwe uitgaven bekeken. Alle cd's en de DVD zijn in twee uitvoeringen verkrijgbaar. ECM de gewone uitgave in plastic doosje en de luxe uitgave in boekvorm met harde kartonnen kaft en uitgebreid boekwerk erin. LOVE is er in enkele uitgave in plastic doosje en in dubbele uitgave met uitvouwhoes met dolby surround 5.1 geluid op DVD bij de gewone cd. The Space Within Us; enkele DVD uitgave en de DVD met extra cd waarop een uur durend interview met Paul te beluisteren is.
Nou jaaaa...nou breekt mun komp de cdboer hier blijft beweren dat er geen luxe ecm uitgebracht is
Moet ie bij mij komen kijken. Ik heb de luxe uitvoering bij Van Leest gekocht. Hard kartonnen kaft, boekje erin en de cd zit er achterin geschoven.
Jazeker! Ook ik heb de luxe uitvoering!
-
Roos een erg leuk verslag van Londen. Wat is de security grof te werk gegaan. Goed dat je je er niet door hebt laten ontmoedigen. Fijn dat je Paul eindelijk de kristallen hangertjes hebt kunnen geven. Leuke foto's ook
-
Mieke:
Roos een erg leuk verslag van Londen. Wat is de security grof te werk gegaan. Goed dat je je er niet door hebt laten ontmoedigen. Fijn dat je Paul eindelijk de kristallen hangertjes hebt kunnen geven. Leuke foto's ook
Bedankt! Ja de security was echt niet erg vriendelijk. En ik vind dit eigenlijk helemaal niet passen bij Paul, die juist altijd zo vriendelijk is en helemaal niet van geweld houdt. Deze security van het bedrijf Music & Art Security, was trouwens een extern bedrijf. Dus niet van Virgin zelf, maar ingehuurd! Zeker was het leuk om Paul de cadeautjes te kunnen geven. Thuisgekomen kon hij uit de teksten weer kracht putten.
-
[quote="Mieke"]John, bij AJAX hebben ze wel een goed smaak Langs het veld was vanavond een veldbrede reclame van LOVE te zien. In de rust was ook een tv reclame van LOVE te zien. In de tweede helft kwam de LOVE reclame erg vaak in beeld Ik denk dat jij nu zal zeggen dat we beter op de reclameborden kunnen letten, dan naar hun spel kijken. Ik denk dat ik niet ver van de waarheid zal zitten Ja, dat was heel erg opvallend. De commercial van LOVE vind ik ook erg mooi. Probeer hier een foto bij te krijgen, maar dat lukt ff niet. Kijk later!
-
Leuk verslag Roos....ik geniet er weer van alsof het weer woensdag 22 november is!
-
[quote="]Leuk verslag Roos....ik geniet er weer van alsof het weer woensdag 22 november is! Ja Evelien, was het niet heerlijk? Loop je ook nog met je hoofd in de wolken? Begrijp je nu wat het is. En weet je wat zo erg is? Nu jij op door deze signing met dit Paul-virus besmet bent, moet je weten dat je er nooit meer af komt. Het wordt alleen maar erger.
-
Roos:
En weet je wat zo erg is? Nu jij op door deze signing met dit Paul-virus besmet bent, moet je weten dat je er nooit meer af komt. Het wordt alleen maar erger.
Dat beginnen ze hier al door te krijgen
-
Roos:
Ja Evelien, was het niet heerlijk? Loop je ook nog met je hoofd in de wolken? Begrijp je nu wat het is. En weet je wat zo erg is? Nu jij op door deze signing met dit Paul-virus besmet bent, moet je weten dat je er nooit meer af komt. Het wordt alleen maar erger.
Roos, dat had ik al gemerkt ops: Als Paul morgen zegt dat 'ie weer een signing doet, dan twijfel ik niet meer en ga ik meteen
-
Roos:
Na een heel kort nachtje vertrok ik dinsdagmorgen vreselijk vroeg, bijna nog nacht, naar London. De bagage die ik bij me had leek wel voor een week. Slechts met 15 personen zat ik in het kleine vliegtuig. Allemaal business man. Om 7.00 uur kwam ik op Piccadilly Circus aan. Nummer 1 lag er al vanaf maandagmorgen 9.30. En nog wel uit Spanje. Mijn vriendin was maandagmiddag gekomen met een neefje en waren nummer 7-8. Ik had nummer 9 en had een plekje voor Evelien gereserveerd die erg laat aan zou komen. Danny uit Liverpool nr 6. was er ook. Een echte Liverpudlian. Moet altijd goed luisteren als hij verteld.Na eerst wat kennis gemaakt te hebben met iedereen, een beetje staan en een beetje lopen, wat wel prettig was na al dat zitten in het vliegtuig en de taxi, bood Danny aan om koffie te halen. In het achterstraatje van Virgin kon je koffie halen tegen een gereduceerde prijs. Die afspraak was gemaakt door Virgin. De koffie was heerlijk en ik had er iets lekkers bij. Danny was volgens mij met een verhuiswagen gekomen, want die had naast zijn keteltje, kom en wat al niet meer, een compleet (opblaas) bed. Dus ook een stoeltje. Angel, mijn Engelse vriendin en ik gingen lekker op mijn grote tas met slaapzak, matras en kussen erin, zitten. Maar als je stil zit, word je koud en wisselde ik al gauw mijn jas voor mijn ski-jack. Verder ging je even bij Virgin naar binnen. CD's kijken en kopen. Verder praat je natuurlijk over Beatles, Paul, hoe de signing zou worden en vorige bijeenkomsten waar je elkaar eerder ontmoet had. Op een gegeven moment kreeg Angel het koud en heb ik het dikke matras uit de tas gehaald, waar een lap karton onder zat. Dit is altijd aan te bevelen onder elk matras. Houdt de kou erg goed tegen. Een twee meter plastic zak er om en we konden heerlijk languit zitten. We namen een lichte lunch. Constant werd je aangesproken waarom je in een rij ging zitten. Ook waren er die vroegen waar tegen we demonstreerden. Wij maakten er vaak een quiz van en vroegen de mensen of ze uit London kwamen. Zo ja, dan vroegen we b.v. wie de bekendste zanger, songwriter, composer van Engeland, nee van de whole universe was. Dat was erg leuk. Op een gegeven moment zagen we grijze wolken en vreesden het ergste. En ja hoor, het begon te regen. Angel in de regenbroek, ik in de skibroek. De paraplu's erbij en zo zit je dan. Gelukkig werd het geen gieten en na een half uur stopte de regen en zagen we weer blauwe stukken tussen de wolken en bleef het gelukkig droog. Op een gegeven moment zagen we Mark Hamilton, de eerste de beste security van Paul. Hij kwam kijken hoe de situatie op dat moment was en wij vroegen hem wat er tijdens de signing allemaal zou mogen. Joachim uit Spanje had een prachtig boek gebonden in leer van wel 200 pagina's met alle tekst en foto's op fotopapier, van zijn leven als 20 jaar fan van Paul. Hij had Paul al meer ontmoet en stond ook met hem op foto's. Prachtige foto's van Paul alleen, maar ook van Paul en Linda. Danny had een geboortedocument van zijn zoon, die alle de namen van de Beatles als doopnaam had gekregen en dan de volledige namen van de Beatles. Mark zei dat hij er morgen zou zijn en dat ze het mochten geven. Mark zei mij nog dat hij me had gezien op het ECM concert in de Royal Albert Hal en dat ik erg aardig voor Paul was geweest. Ik werd hier helemaal warm van. Er werd hem gevraagd of er ook gefotografeerd mocht worden en Mark dacht van wel. Dat bleek dus niet zo te zijn. Danny had geen horloge om, want hij wilde niet weten hoe lang het wachten steeds zou zijn. Ik telde de uren juist steeds af. Piccadilly Circus is echt een circus van auto, bussen, taxi's, politie-auto's, zieken-auto's, en mensen op allerlei manieren uitgedost. Dat is ontzettend leuk om naar te kijken en zoals wij daar zaten, kon je precies zien wie er nieuwe schoenen aan had. Maar het lawaai is oorverdovend. Ik schreef hier vorige week al, dat P.C. een trefpunt van 5 grote straten is. Maar...je moet er iets (veel) voor over hebben om even met Paul McCartney te zijn. Earplugs zijn dan echt een uitkomst. Op een gegeven moment zag ik Jan met Angela aankomen. Een ontzettende aardige man. Ze gaven hun naam bij mij op, want dat hadden ze bij Virgin gevraagd. De mensen die ik bij Waterstone's had ontmoet hadden dat voorgesteld en het werkt altijd goed. Angela en Jan hadden nummer 49 en 50. Voor Evelien vroeg Angela nummer 51. Geen punt. Om een gegeven moment zag ik Evelien aankomen om gedag te zeggen. 17.00 uur. Ze had er een hele reis opzitten. 's Middags in gesprek met de jongeman die de leiding had bij Virgin wat de signing betrof, vertelde hij mij dat er om 19.00 uur hekken geplaats zouden worden ter bescherming van ons en onze spullen. Of ik dat even wilde zeggen en ook dat er 's nachts security zou zijn. Dat was wel erg fijn, want er lopen heel wat gekken rond in London town. Eind van de middag kwamen ze ook aluminium lakens uitdelen zoals de homeless ook krijgen. Mijn vriendin had het nu al koud en ik vroeg haar of ze een borrel lekker zou vinden. Daar was ze wel voor in. Dus ik naar de drankshop voor een heerlijk Amaretto. Daarna hebben we op Danny zijn spullen gepast, zodat hij kon gaan eten. Toen hij terug was zijn Angel en ik naar de Pizzaria gegaan voor een heerlijk vega pizza. Na het eten moest ik aan de slag met mijn cadeautje voor Paul. Thuis was mijn rode stift op, maar in London koop je alles, en kon ik de labeltjes schrijven bij de cadeautjes en zette het geheel in elkaar. Angel ging ondertussen naar het toilet en wassen. Wij zaten twee meter van de ingang, trap, van de tube. Beneden zijn wat kleine winkeltjes. De basement van Virgin, de ingang naar de Piccadilly-line en wel 14 keurige toiletten en wastafels, net zoals op Schiphol. Toen ik klaar was met fröbelen, ging ik down om te wassen, tanden te poetsen and all that en daarna hebben we de bedden in orde gemaakt, want ik wilde echt vroeg naar bed. De earplugs in en ondanks het lawaai heb ik toch van tijd tot tijd geslapen. Om drie uur werd ik wakker omdat ik naar het toilet moest. Maar OMG, de tube-trap was afgesloten met linten en ze waren aan het werk. Ja, 's nachts de trap aan het repareren. Nog meer kabaal. Dan maar naar de Burger King. Maar ook die was gesloten. Toen een rondje gemaakt en naast een restaurant was van dezelfde organisatie een disco en de gards die buiten stonden legde ik de situatie uit. Ik mocht daar naar binnen. Daarna snel terug naar mijn slaapplaats en kwam er nog een fan aan het hek staan die het koud had. Bleek niet goed voorbereid. Ik had mijn aluminium laken niet nodig, want ik had het warm genoeg en gaf hem het laken. Pakte mijzelf weer helemaal in en probeerde weer te slapen. Dat viel niet mee met van die gekken, die schreeuwden dat McCartney niet zou komen morgen. ?Hij had een delay?. En een dronkaard die kwam zingen, naja, ?schreeuwen? voor het hek. Maar ik ben toch in slaap gevallen, want op een gegeven moment dacht ik wat doet iedereen toch en toen zei Angel dat ze hun spullen op gingen ruimen. Het was al half zeven. Nou het was mij nog te vroeg en draaide me nog eens om. Toen ik nog even naar links keek, zag ik een hele rij mensen voor de hoofdingang van Virgin staan. Goh, zei ik tegen Angel, moet je kijken. Die mensen staan nu al te wachten om de winkel in te kunnen. Hoe laat gaat Virgin dan open? Maar toen hoorden we van de security dat die mensen ook in de rij stonden voor Paul McCartney. Als een slang was de line om het totale blok en het begin van de line gedraaid. Onvoorstelbaar! Het 'nog even blijven liggen' was van korte duur. Je houdt het niet voor mogelijk, maar er werd je gewoon gezegd dat je op moest staan en je spullen in moest pakken. Denk je frank en vrij op de openbare weg te liggen! De tube was nog afgesloten, dus dat werd wassen uit de hand, terwijl je op je slaapzak zit. Washandje, zeep en mineraalwater doen het dan heel goed. En verkleden voor zover dat kon. Tijd voor het ontbijt. Ik had broodjes, beleg, en vruchtensapjes bij me. Mijn vrienden, de mensen uit Tokio en Danny aten graag een broodje mee en onze Liverpudlian vond de komijnekaas wel heel erg lekker. Maar erg lang hadden we niet om te ontbijten, omdat de securtiy langs kwam om ons te zeggen dat we zo dicht mogelijk op elkaar moesten gaan staan, zodat er meer mensen in de line konden! Ik mocht nog even uit de hekken om snel naar het toilet te gaan, want de tube-ingang was inmiddels weer opengesteld. Terug in de line kon ik gezeten op mijn tas en mijn koffertje als tafel de nodige make-up aanbrengen en mijn haar in model brengen. Er was gezien dat ik een spiegeltje had en zo kwamen er lens dragenden mijn spiegel even lenen. Dat is nu zo'n leuk iets. Dat je met elkaar dingen kunt delen. Om acht uur ging Virgin open. Met al je bullen stapte je er binnen. Eerst naar rechts bij de toonbank de DVD/CD kopen. Daarna kreeg je de Wristband. We konden onze spullen nergens ter bewaring geven, omdat ze geen plaats hadden bij Virgin vanwege de kerst. Dit was natuurlijk onzin, want bij Waterstone's zaten ze vorig jaar met hetzelfde, in dezelfde tijd. Daar was het geen probleem en uitstekend geregeld. Dus verder sjouwen naar boven en in de uiterste hoek van de etage kon je gaan staan. Toen kwam het lange wachten. In de winkel stond een groot scherm waar de DVD The Space with US op afgespeeld werd. Ik had verteld dat ik op de DVD stond en iedereen joelen, toen ik in beeld kwam. We hadden het erg gezellig met elkaar tot om half twaalf de security kwam. Nerveuze, niet al te vriendelijke mensen. We mochten niet te dicht bij de plek komen, waar Paul straks zou komen te zitten, we mochten er zelfs niet naar kijken. Je mocht niet naar een ander lopen, die b.v. vijf plaatsen verder stond. 'Stay in your position', werd er geschreeuwd! Als iemand naar het toilet wilde, zeiden ze dat je je plaats daarmee kwijt kon raken. Als je zou fotograferen of filmen, zouden ze je na afloop achterna komen en je spullen afpakken. Ook kregen we elke keer andere informatie. Eerst moesten we onze spullen meenemen tot aan de tafel bij Paul. Wij zeiden dat dat natuurlijk niet kon. Maar dan werd het weer herroepen. Kwam de eigenaar erbij, overleg en werd er gezegd dat er een oplossing zou komen. Om half twaalf kwam Paul binnen. Een enorme horde journalisten stond voor het lint dat de hoek waar Paul zou signeren, afbakende. Dat was echt een gekkenhuis. Een geflits van jewelste en commando's van: 'Paul, look here, look right, to the back etc. Maar hij is het gewend. Ondertussen werden wij gesommeerd om al onze spullen in een bak te doen. Ze waren zo klein, dat je er wel twee nodig had. Toen in de rij voor de search, en ondertussen schreeuwen of je niks bij je had. Ik had een hele grote kaart met namen en kleine berichtjes van een heleboel fans uit de line, die mij gevraagd hadden om het Paul te geven, maar die mocht niet mee. Ze wilde hem afpakken, maar ik kon hem nog net in mijn bak gooien. Ook een spandoek, die ik omgebonden had als rok, moest af. Van anderen werden foto's en brieven verscheurd. Toen brullen, dat je de DVD uit de box moest halen en de CD open moest houden. Weer langs de detector en weer vragen of je niets onder je kleren had. Je werd er echt niet goed van en dit speelde zich af op een lengte van vijf meter! Eindelijk mocht ik door tot de plek waar Paul zat, maar ook daar werden mijn DVD en CD nog eens binnenste buiten gekeerd. Ik had in de DVD-box, achter het boekje twee foto's van Paul toen hij naar mij wees in Miami. De security trok ze er uit en wilde ze verscheuren. 'Only two autographs', riep hij boos! Ik zei:'That's all right. I don't give them to Paul! Toen riep ik Paul zijn hulp in en zei: "He can't do that! Paul you're on that pictures. The pictures you spotted me during the Miami concert as you promised to me in Kintyre."En ik pakte de foto's terug. Een blik van Paul naar de man was voldoende. Dat was even heavy! Hierop zei ik Paul, dat ik echt nerveus werd van de manier hoe het er daar aan toe ging. Waarop Paul zei:'Honey, you don't need to get nervous, you can take your time.' Ik bedankt hem en gaf hem een hand. Daarna vroeg ik of ik hem een cadeautje mocht geven, waarop hij antwoordde:'Of course you're allowed to give me a present'. Ik gaf hem een ketting met kleine kristallen en geschreven kaartjes met de betekenis. Ik vertelde hem dat ik ze aan een rood koord gedaan had, omdat dat zijn lievelingskleur was. Hij lachen. En dat ik nog een cadeautje had voor Beatrice. Ik legde het cadeau in zijn handen en het boekje op de tafel. Hij bedankte me ervoor en signeerde de DVD en CD. Ik zei nog iets aardigs en werd toen door de security gezegd dat mijn tijd om was. Ik pakte mijn spullen van de tafel bij elkaar, alles lag los, de DVD-box, de foto's, de booklets, de hoes. Ik liep weg, maar Paul riep mij terug, want het boekje van de CD was op tafel blijven liggen. Ik bedankte hem en zei gedag. Tjakka! Het was gelukt. Cadeautjes, die al over heel de wereld meegereisd waren, had ik eindelijk kunnen geven. Niet opgemerkt door de security en mijn adrealine tot hoog peil gebracht had. Ik was dolgelukkig. Je moest nu meteen weg van de security en naar beneden. Ik zei dat ik toch wel graag mijn 'belongings' terug wilde hebben. Zonder die kon ik echt niet weg. Ik wachtte op de trap en kon Paul nog steeds zien. Eindelijk kwam er een bak met de weekendtas. Ik zei dat ik nog meer spullen had en moest wachten tot er een volgende bak kwam. Op de trap stonden allerlei journalisten en TV-mensen. Ook daar maakte de security ruzie mee. De mensen van de TV zender zeiden, dat zij die plek toch toegewezen hadden gekregen en daar echt bleven staan. Ik werd er meteen uitgehaald om voor TV camera's mijn verhaal te vertellen. Ik kwam maar niet weg. En mijn vriendin begreep maar niet waar ik bleef. Onder aan de trap, dus op de begane grond stonden wel 100 mensen, die allemaal een blik van Paul wilde opvangen en mij vroegen hoe het geweest was. Deze mensen waren maar niet in de line gaan staan, omdat ze dachten niet meer aan de beurt te komen. Toch heeft Paul enorm zijn best gedaan. 700 van de 1200 fans, die in de rij stonden zijn handtekeningen gegeven. Buitengekomen op zoek naar je vrienden en natuurlijk vertellen. Het was inmiddels gaan regenen. Maar dat maakte niet meer uit. Je was weer bij Paul geweest. We gingen daarna bij de zij-ingang van Virgin staan, omdat Paul daar ook naar binnen was gegaan. Ook hier geldt weer, geduldig wachten. En ook dit wachten werd beloond! Om kwart voor drie kwam opeens een hoop tumult en ja hoor, daar kwam een peleton security en ......Paul. N.B. zag ik een jongeman (nieuwe secretaris?) voor Paul uitlopen met een doorzichtige plastic zak in de hand. Daarin zag ik o.a. het boek van Joachim, wat kaarten en.....mijn cadeautjes! Deze jongeman stapte achterin, de plaatst naast Paul. John Hamel was de chauffeur en Mark Hamilton zat naast John. Ik heb er nog een leuk klein filmpje van geschoten en hoor mijzelf hierop roepen Paul, I Love You.? Ik denk dat hij dit inmiddels wel weet. Daarna zijn we met een groepje wat gaan drinken en eten. Toen werd het tijd voor iedereen om naar huis te gaan en heeft Peter mij in een taxi gezet om naar het vliegveld te gaan. In het vliegtuig bestelde ik maar een flesje wijn, om de happening te vieren en verder te dromen. Om half twaalf was ik terug in Nederland en toen ik een uur later in mijn bed lag, wist ik dat op straat slapen geen luxe was geweest, maar wel de moeite waard!
Hi! How are you? It was funny to quote such a long message!
-
Hi, Nancy! I'm very sorry for not appearing here, but I've been very busy at work lately. I missed you. How are you? By the way, what is "Love"?
-
vlivantje:
Roos:
Ja Evelien, was het niet heerlijk? Loop je ook nog met je hoofd in de wolken? Begrijp je nu wat het is. En weet je wat zo erg is? Nu jij op door deze signing met dit Paul-virus besmet bent, moet je weten dat je er nooit meer af komt. Het wordt alleen maar erger.
Roos, dat had ik al gemerkt ops: Als Paul morgen zegt dat 'ie weer een signing doet, dan twijfel ik niet meer en ga ik meteen
Ik wist het.
-
Changer:
Roos:
Na een heel kort nachtje vertrok ik dinsdagmorgen vreselijk vroeg, bijna nog nacht, naar London. De bagage die ik bij me had leek wel voor een week. Slechts met 15 personen zat ik in het kleine vliegtuig. Allemaal business man. Om 7.00 uur kwam ik op Piccadilly Circus aan. Nummer 1 lag er al vanaf maandagmorgen 9.30. En nog wel uit Spanje. Mijn vriendin was maandagmiddag gekomen met een neefje en waren nummer 7-8. Ik had nummer 9 en had een plekje voor Evelien gereserveerd die erg laat aan zou komen. Danny uit Liverpool nr 6. was er ook. Een echte Liverpudlian. Moet altijd goed luisteren als hij verteld.Na eerst wat kennis gemaakt te hebben met iedereen, een beetje staan en een beetje lopen, wat wel prettig was na al dat zitten in het vliegtuig en de taxi, bood Danny aan om koffie te halen. In het achterstraatje van Virgin kon je koffie halen tegen een gereduceerde prijs. Die afspraak was gemaakt door Virgin. De koffie was heerlijk en ik had er iets lekkers bij. Danny was volgens mij met een verhuiswagen gekomen, want die had naast zijn keteltje, kom en wat al niet meer, een compleet (opblaas) bed. Dus ook een stoeltje. Angel, mijn Engelse vriendin en ik gingen lekker op mijn grote tas met slaapzak, matras en kussen erin, zitten. Maar als je stil zit, word je koud en wisselde ik al gauw mijn jas voor mijn ski-jack. Verder ging je even bij Virgin naar binnen. CD's kijken en kopen. Verder praat je natuurlijk over Beatles, Paul, hoe de signing zou worden en vorige bijeenkomsten waar je elkaar eerder ontmoet had. Op een gegeven moment kreeg Angel het koud en heb ik het dikke matras uit de tas gehaald, waar een lap karton onder zat. Dit is altijd aan te bevelen onder elk matras. Houdt de kou erg goed tegen. Een twee meter plastic zak er om en we konden heerlijk languit zitten. We namen een lichte lunch. Constant werd je aangesproken waarom je in een rij ging zitten. Ook waren er die vroegen waar tegen we demonstreerden. Wij maakten er vaak een quiz van en vroegen de mensen of ze uit London kwamen. Zo ja, dan vroegen we b.v. wie de bekendste zanger, songwriter, composer van Engeland, nee van de whole universe was. Dat was erg leuk. Op een gegeven moment zagen we grijze wolken en vreesden het ergste. En ja hoor, het begon te regen. Angel in de regenbroek, ik in de skibroek. De paraplu's erbij en zo zit je dan. Gelukkig werd het geen gieten en na een half uur stopte de regen en zagen we weer blauwe stukken tussen de wolken en bleef het gelukkig droog. Op een gegeven moment zagen we Mark Hamilton, de eerste de beste security van Paul. Hij kwam kijken hoe de situatie op dat moment was en wij vroegen hem wat er tijdens de signing allemaal zou mogen. Joachim uit Spanje had een prachtig boek gebonden in leer van wel 200 pagina's met alle tekst en foto's op fotopapier, van zijn leven als 20 jaar fan van Paul. Hij had Paul al meer ontmoet en stond ook met hem op foto's. Prachtige foto's van Paul alleen, maar ook van Paul en Linda. Danny had een geboortedocument van zijn zoon, die alle de namen van de Beatles als doopnaam had gekregen en dan de volledige namen van de Beatles. Mark zei dat hij er morgen zou zijn en dat ze het mochten geven. Mark zei mij nog dat hij me had gezien op het ECM concert in de Royal Albert Hal en dat ik erg aardig voor Paul was geweest. Ik werd hier helemaal warm van. Er werd hem gevraagd of er ook gefotografeerd mocht worden en Mark dacht van wel. Dat bleek dus niet zo te zijn. Danny had geen horloge om, want hij wilde niet weten hoe lang het wachten steeds zou zijn. Ik telde de uren juist steeds af. Piccadilly Circus is echt een circus van auto, bussen, taxi's, politie-auto's, zieken-auto's, en mensen op allerlei manieren uitgedost. Dat is ontzettend leuk om naar te kijken en zoals wij daar zaten, kon je precies zien wie er nieuwe schoenen aan had. Maar het lawaai is oorverdovend. Ik schreef hier vorige week al, dat P.C. een trefpunt van 5 grote straten is. Maar...je moet er iets (veel) voor over hebben om even met Paul McCartney te zijn. Earplugs zijn dan echt een uitkomst. Op een gegeven moment zag ik Jan met Angela aankomen. Een ontzettende aardige man. Ze gaven hun naam bij mij op, want dat hadden ze bij Virgin gevraagd. De mensen die ik bij Waterstone's had ontmoet hadden dat voorgesteld en het werkt altijd goed. Angela en Jan hadden nummer 49 en 50. Voor Evelien vroeg Angela nummer 51. Geen punt. Om een gegeven moment zag ik Evelien aankomen om gedag te zeggen. 17.00 uur. Ze had er een hele reis opzitten. 's Middags in gesprek met de jongeman die de leiding had bij Virgin wat de signing betrof, vertelde hij mij dat er om 19.00 uur hekken geplaats zouden worden ter bescherming van ons en onze spullen. Of ik dat even wilde zeggen en ook dat er 's nachts security zou zijn. Dat was wel erg fijn, want er lopen heel wat gekken rond in London town. Eind van de middag kwamen ze ook aluminium lakens uitdelen zoals de homeless ook krijgen. Mijn vriendin had het nu al koud en ik vroeg haar of ze een borrel lekker zou vinden. Daar was ze wel voor in. Dus ik naar de drankshop voor een heerlijk Amaretto. Daarna hebben we op Danny zijn spullen gepast, zodat hij kon gaan eten. Toen hij terug was zijn Angel en ik naar de Pizzaria gegaan voor een heerlijk vega pizza. Na het eten moest ik aan de slag met mijn cadeautje voor Paul. Thuis was mijn rode stift op, maar in London koop je alles, en kon ik de labeltjes schrijven bij de cadeautjes en zette het geheel in elkaar. Angel ging ondertussen naar het toilet en wassen. Wij zaten twee meter van de ingang, trap, van de tube. Beneden zijn wat kleine winkeltjes. De basement van Virgin, de ingang naar de Piccadilly-line en wel 14 keurige toiletten en wastafels, net zoals op Schiphol. Toen ik klaar was met fröbelen, ging ik down om te wassen, tanden te poetsen and all that en daarna hebben we de bedden in orde gemaakt, want ik wilde echt vroeg naar bed. De earplugs in en ondanks het lawaai heb ik toch van tijd tot tijd geslapen. Om drie uur werd ik wakker omdat ik naar het toilet moest. Maar OMG, de tube-trap was afgesloten met linten en ze waren aan het werk. Ja, 's nachts de trap aan het repareren. Nog meer kabaal. Dan maar naar de Burger King. Maar ook die was gesloten. Toen een rondje gemaakt en naast een restaurant was van dezelfde organisatie een disco en de gards die buiten stonden legde ik de situatie uit. Ik mocht daar naar binnen. Daarna snel terug naar mijn slaapplaats en kwam er nog een fan aan het hek staan die het koud had. Bleek niet goed voorbereid. Ik had mijn aluminium laken niet nodig, want ik had het warm genoeg en gaf hem het laken. Pakte mijzelf weer helemaal in en probeerde weer te slapen. Dat viel niet mee met van die gekken, die schreeuwden dat McCartney niet zou komen morgen. ?Hij had een delay?. En een dronkaard die kwam zingen, naja, ?schreeuwen? voor het hek. Maar ik ben toch in slaap gevallen, want op een gegeven moment dacht ik wat doet iedereen toch en toen zei Angel dat ze hun spullen op gingen ruimen. Het was al half zeven. Nou het was mij nog te vroeg en draaide me nog eens om. Toen ik nog even naar links keek, zag ik een hele rij mensen voor de hoofdingang van Virgin staan. Goh, zei ik tegen Angel, moet je kijken. Die mensen staan nu al te wachten om de winkel in te kunnen. Hoe laat gaat Virgin dan open? Maar toen hoorden we van de security dat die mensen ook in de rij stonden voor Paul McCartney. Als een slang was de line om het totale blok en het begin van de line gedraaid. Onvoorstelbaar! Het 'nog even blijven liggen' was van korte duur. Je houdt het niet voor mogelijk, maar er werd je gewoon gezegd dat je op moest staan en je spullen in moest pakken. Denk je frank en vrij op de openbare weg te liggen! De tube was nog afgesloten, dus dat werd wassen uit de hand, terwijl je op je slaapzak zit. Washandje, zeep en mineraalwater doen het dan heel goed. En verkleden voor zover dat kon. Tijd voor het ontbijt. Ik had broodjes, beleg, en vruchtensapjes bij me. Mijn vrienden, de mensen uit Tokio en Danny aten graag een broodje mee en onze Liverpudlian vond de komijnekaas wel heel erg lekker. Maar erg lang hadden we niet om te ontbijten, omdat de securtiy langs kwam om ons te zeggen dat we zo dicht mogelijk op elkaar moesten gaan staan, zodat er meer mensen in de line konden! Ik mocht nog even uit de hekken om snel naar het toilet te gaan, want de tube-ingang was inmiddels weer opengesteld. Terug in de line kon ik gezeten op mijn tas en mijn koffertje als tafel de nodige make-up aanbrengen en mijn haar in model brengen. Er was gezien dat ik een spiegeltje had en zo kwamen er lens dragenden mijn spiegel even lenen. Dat is nu zo'n leuk iets. Dat je met elkaar dingen kunt delen. Om acht uur ging Virgin open. Met al je bullen stapte je er binnen. Eerst naar rechts bij de toonbank de DVD/CD kopen. Daarna kreeg je de Wristband. We konden onze spullen nergens ter bewaring geven, omdat ze geen plaats hadden bij Virgin vanwege de kerst. Dit was natuurlijk onzin, want bij Waterstone's zaten ze vorig jaar met hetzelfde, in dezelfde tijd. Daar was het geen probleem en uitstekend geregeld. Dus verder sjouwen naar boven en in de uiterste hoek van de etage kon je gaan staan. Toen kwam het lange wachten. In de winkel stond een groot scherm waar de DVD The Space with US op afgespeeld werd. Ik had verteld dat ik op de DVD stond en iedereen joelen, toen ik in beeld kwam. We hadden het erg gezellig met elkaar tot om half twaalf de security kwam. Nerveuze, niet al te vriendelijke mensen. We mochten niet te dicht bij de plek komen, waar Paul straks zou komen te zitten, we mochten er zelfs niet naar kijken. Je mocht niet naar een ander lopen, die b.v. vijf plaatsen verder stond. 'Stay in your position', werd er geschreeuwd! Als iemand naar het toilet wilde, zeiden ze dat je je plaats daarmee kwijt kon raken. Als je zou fotograferen of filmen, zouden ze je na afloop achterna komen en je spullen afpakken. Ook kregen we elke keer andere informatie. Eerst moesten we onze spullen meenemen tot aan de tafel bij Paul. Wij zeiden dat dat natuurlijk niet kon. Maar dan werd het weer herroepen. Kwam de eigenaar erbij, overleg en werd er gezegd dat er een oplossing zou komen. Om half twaalf kwam Paul binnen. Een enorme horde journalisten stond voor het lint dat de hoek waar Paul zou signeren, afbakende. Dat was echt een gekkenhuis. Een geflits van jewelste en commando's van: 'Paul, look here, look right, to the back etc. Maar hij is het gewend. Ondertussen werden wij gesommeerd om al onze spullen in een bak te doen. Ze waren zo klein, dat je er wel twee nodig had. Toen in de rij voor de search, en ondertussen schreeuwen of je niks bij je had. Ik had een hele grote kaart met namen en kleine berichtjes van een heleboel fans uit de line, die mij gevraagd hadden om het Paul te geven, maar die mocht niet mee. Ze wilde hem afpakken, maar ik kon hem nog net in mijn bak gooien. Ook een spandoek, die ik omgebonden had als rok, moest af. Van anderen werden foto's en brieven verscheurd. Toen brullen, dat je de DVD uit de box moest halen en de CD open moest houden. Weer langs de detector en weer vragen of je niets onder je kleren had. Je werd er echt niet goed van en dit speelde zich af op een lengte van vijf meter! Eindelijk mocht ik door tot de plek waar Paul zat, maar ook daar werden mijn DVD en CD nog eens binnenste buiten gekeerd. Ik had in de DVD-box, achter het boekje twee foto's van Paul toen hij naar mij wees in Miami. De security trok ze er uit en wilde ze verscheuren. 'Only two autographs', riep hij boos! Ik zei:'That's all right. I don't give them to Paul! Toen riep ik Paul zijn hulp in en zei: "He can't do that! Paul you're on that pictures. The pictures you spotted me during the Miami concert as you promised to me in Kintyre."En ik pakte de foto's terug. Een blik van Paul naar de man was voldoende. Dat was even heavy! Hierop zei ik Paul, dat ik echt nerveus werd van de manier hoe het er daar aan toe ging. Waarop Paul zei:'Honey, you don't need to get nervous, you can take your time.' Ik bedankt hem en gaf hem een hand. Daarna vroeg ik of ik hem een cadeautje mocht geven, waarop hij antwoordde:'Of course you're allowed to give me a present'. Ik gaf hem een ketting met kleine kristallen en geschreven kaartjes met de betekenis. Ik vertelde hem dat ik ze aan een rood koord gedaan had, omdat dat zijn lievelingskleur was. Hij lachen. En dat ik nog een cadeautje had voor Beatrice. Ik legde het cadeau in zijn handen en het boekje op de tafel. Hij bedankte me ervoor en signeerde de DVD en CD. Ik zei nog iets aardigs en werd toen door de security gezegd dat mijn tijd om was. Ik pakte mijn spullen van de tafel bij elkaar, alles lag los, de DVD-box, de foto's, de booklets, de hoes. Ik liep weg, maar Paul riep mij terug, want het boekje van de CD was op tafel blijven liggen. Ik bedankte hem en zei gedag. Tjakka! Het was gelukt. Cadeautjes, die al over heel de wereld meegereisd waren, had ik eindelijk kunnen geven. Niet opgemerkt door de security en mijn adrealine tot hoog peil gebracht had. Ik was dolgelukkig. Je moest nu meteen weg van de security en naar beneden. Ik zei dat ik toch wel graag mijn 'belongings' terug wilde hebben. Zonder die kon ik echt niet weg. Ik wachtte op de trap en kon Paul nog steeds zien. Eindelijk kwam er een bak met de weekendtas. Ik zei dat ik nog meer spullen had en moest wachten tot er een volgende bak kwam. Op de trap stonden allerlei journalisten en TV-mensen. Ook daar maakte de security ruzie mee. De mensen van de TV zender zeiden, dat zij die plek toch toegewezen hadden gekregen en daar echt bleven staan. Ik werd er meteen uitgehaald om voor TV camera's mijn verhaal te vertellen. Ik kwam maar niet weg. En mijn vriendin begreep maar niet waar ik bleef. Onder aan de trap, dus op de begane grond stonden wel 100 mensen, die allemaal een blik van Paul wilde opvangen en mij vroegen hoe het geweest was. Deze mensen waren maar niet in de line gaan staan, omdat ze dachten niet meer aan de beurt te komen. Toch heeft Paul enorm zijn best gedaan. 700 van de 1200 fans, die in de rij stonden zijn handtekeningen gegeven. Buitengekomen op zoek naar je vrienden en natuurlijk vertellen. Het was inmiddels gaan regenen. Maar dat maakte niet meer uit. Je was weer bij Paul geweest. We gingen daarna bij de zij-ingang van Virgin staan, omdat Paul daar ook naar binnen was gegaan. Ook hier geldt weer, geduldig wachten. En ook dit wachten werd beloond! Om kwart voor drie kwam opeens een hoop tumult en ja hoor, daar kwam een peleton security en ......Paul. N.B. zag ik een jongeman (nieuwe secretaris?) voor Paul uitlopen met een doorzichtige plastic zak in de hand. Daarin zag ik o.a. het boek van Joachim, wat kaarten en.....mijn cadeautjes! Deze jongeman stapte achterin, de plaatst naast Paul. John Hamel was de chauffeur en Mark Hamilton zat naast John. Ik heb er nog een leuk klein filmpje van geschoten en hoor mijzelf hierop roepen Paul, I Love You.? Ik denk dat hij dit inmiddels wel weet. Daarna zijn we met een groepje wat gaan drinken en eten. Toen werd het tijd voor iedereen om naar huis te gaan en heeft Peter mij in een taxi gezet om naar het vliegveld te gaan. In het vliegtuig bestelde ik maar een flesje wijn, om de happening te vieren en verder te dromen. Om half twaalf was ik terug in Nederland en toen ik een uur later in mijn bed lag, wist ik dat op straat slapen geen luxe was geweest, maar wel de moeite waard!
Hi! How are you? It was funny to quote such a long message!
Hi Changer I am very fine. Certain now I have met Paul again and again. Know that there's a copywrite on my story. P.S. LOVE=Liefde
-
Changer:
Hi, Nancy! I'm very sorry for not appearing here, but I've been very busy at work lately. I missed you. How are you? By the way, what is "Love"?
Hi Michael That's alright ...I'm very busy too, but feeling great Mike...LOVE is wonderful...love is warmth...love is real...love is love...love is the most beautiful thing in life....without love, there is no life. and LOVE is een new cd with a mix of Beatles music.