"The Dutch 'Paul and Paul Related Topic' Thread
-
vlivantje:
Roos!!!!!! Mag ik volgende keer jouw hand aanraken waarmee jij Paul's arm aangeraakt hebt?
Erger nog: Ik deed het met twee handen!!!! Evelien, kan je begrijpen dat ik er niet van kon slapen.
-
Mieke, ik wil steeds zeggen dat je zo'n mooi avatar hebt. Die ogen, I know!!!!! ops: ops: ops:
-
hoi
-
Even terug naar het verhaal. Ik vergat nog iets.
-
Roos:
vlivantje:
Roos!!!!!! Mag ik volgende keer jouw hand aanraken waarmee jij Paul's arm aangeraakt hebt?
Erger nog: Ik deed het met twee handen!!!! Evelien, kan je begrijpen dat ik er niet van kon slapen.
Dat kan ik hééél goed begrijpen Roos. Dat zou ik ook niet kunnen als ik in jouw schoenen stond. Je hebt je handen toch nog niet gewassen hoop ik!
-
Prachtig verhaal Roos en bedankt dat je het met ons wilde delen.
-
I Do If you only knew How much it meants to me You'd understand And I would feel Your lovewas true This is all I want This is all I need This is all I long for, I do Just remember this After a time it's through And evermore Will there be days For me and you This is all I ask All I ask of you Please rember darlingk, I do Love you................... Kintyre, 9-8-2005 om 12.48 uur Al jaren ben ik op zoek naar een klein zeepbakje voor aan de muur in onze toilet. Klein, porcelein, romantisch en wit met abrikoos van kleur. Elke vakantie duik ik winkeltjes in die dit kunnen verkopen. Op Kintyre hebben ze kleine winkeltjes, waar ze vaak van alles verkopen. Kleding, maar dan ook zelfs huishoudelijke artikelen erbij. We hadden die morgen juist een bezoek gebracht aan de tuin van Linda. Een prachtige kleine natuurlijke bloementuin met een mooi beeld van Linda. Erg indrukwekkend en ik werd er helemaal emotioneel van. Daarna zouden we ergens even gaan zitten. We konden alle kanten uit, links, rechts, rechtdoor om bij een koffietent te komen. Maar onbewust loop je een bepaalde richting of wordt daar naar toe gestuurd. Ik zag al gauw 'het' winkeltje en wilde erin omdat ik porcelein in de etalage zag. Het winkeltje was niet groter als 3 bij 4 meter. Etalage en een deur er naast, die open stond. Ik wilde er binnen om te kijken wat er nog meer te koop was als wat ik in de etalage zag. Ik loop naar binnen, maar met één stap binnen te zijn gegaan, stond ik stokstijf stil. Iemand met de rug naar mij toe, die bij de toonbank achterin stond, herkende ik. Ik liep meteen weer naar buiten, waar Jan stond te wachten en zei hem helemaal ondersteboven: " Je raadt nooit wie er in die winkel staat?" Nee, dat kon hij niet weten! Daarop keek hij naar binnen en zei ik: "Paul McCartney!" Ook Jan herkende hem. "Ik ga wél terug naar binnen", zei ik tegen Jan. "Ga jij maar terug, ik wacht wel buiten," zei Jan, want hij wilde niet dat Paul zich overvallen voelde, nu hij daar met vrouw en kind voor vakantie was om bij te komen. Ik weer naar binnen met bonzend hart. Het zeepbakje werd helemaal vergeten. Naast de deur stond een doos met LP's (ook die werden verkocht!) Ik zou niet weten van wie ze waren. Ik weet alleen dat ik op mijn knieen door de doos heen rommelde en iemand ontzettend lief hoorde praten. Mijn hele lijf was in de war. Nadat hij had afgerekend en de tasjes allemaal droeg (wat een zorgzaam type, toch altijd) keerde hij zich om, om de winkel te verlaten. Ik stond op. Ik hoor nog de voetstappen. Heather en Beatrice liepen langs mij heen en toen draaide ik me om en stond tegenover Paul. Ik zei hem gedag en vroeg hoe het met hem was. Hij gaf me meteen antwoord en bleef staan, ook Heather, die net buiten de winkelingang stond. Zij is erg mooi en heel erg aardig. Ik vertelde hem dat ik hem met een vriendin in London had gezien met Live-8. Paul zei dat het toen een fantastische dag was, wasn't it? Waarop ik zei dat dat inderdaad zo was, maar dat het vandaag de mooiste dag in mijn leven was, omdat ik hem ontmoette. De adrealine stroomde overal door mijn aderen. Je had mijn gebaren eens moeten zien. Paul moest er om smilen. Ik vertelde dat ik lid ben van de AAM en Heather zei dat ze dat van me waardeerde, ze stapte naar voren, stelde zich voor en vroeg mijn naam. Ze is enorm spontaan en hartelijk. Ik vertelde Paul dat ik altijd in rood gekleurd ben voor hem en met mijn speciale t-shirt. Ik vertelde dat mijn naam op zijn website "Red-Rose_Speedway" was.En dat ik in september naar zijn openingsconcert in Miami zou komen. Daarop vroeg Paul mij, en hij noemde toen mijn naam, of ik dat ook weer naar Miami aandeed. Ik zei hem, als dat hij dat leuk vond, ik dat zou doen. Hij zei dat hij dat zeker leuk zou vinden en dat he gonna spot me!!! Oh, wat was ik gelukkig. Ik hoor hem nog mijn naam noemen. ops: Zo praatten we nog wat verder en maakte ik een eind aan het gesprek, want ik vond dat ik ze niet te lang vast kon houden. Ik wenstte hen een fijne vakantie en moest Paul op het laatst nog even vast houden aan zijn arm, en wilde eigenlijk "I love You" zeggen, maar ik kon niet meer praten." (Ik denk dat hij het nu wel weet. ops: ) Paul zei me gedag en Heather ook en toen gingen ze rechtom naar de auto. Ik zag ze instappen en de bocht om rijden richting his farm. Ik weet dat we hadden kunnen filmen en foto's kunnen maken. Jan had alles op de arm, maar we weten dat Paul dit echt niet leuk vindt, zeker niet als hij ergens privé is en dit wilden we respecteren. Ik wil hem graag terugzien in Miami. A Love For You (Paul McCartney) 2003 MPL Communications ♪♪♪And when you met me, oh oh, everything was Rose, ahhah hah ♪♪♪
-
Roos:
paulramon90:
zal zeker kloppen Roos, wij waren in 2002 in kintyre /Campbeltown en toen werd er inderdaad verteld dat Paul na het overlijden van Linda nog niet in Kintyre was geweest. Hij laat zijn piano in een soort metalen box inpakken en ook wel andere spullen als ie weg is. De muizen hadden een keer nogal wat vernield. De man van de b&b moest als Paul kwam een aantal dagen van te voren de spullen uitpakken en netjes maken en zo, vandaar.
Hé, Paul, waar hebben jullie gelogeerd voor de B&B? Weet je dat nog? Ja, de lieve inwoners van Kintyre waren zo ontzettend blij dat hij er na zeven jaar weer was, dat het overal werd rondgefluisterd. Toen ik daarop zei dat ik hem ontmoet had, vonden ze dat ongelofelijk. Ik iemand van buiten GB, komt een week naar Kintyre en ontmoet hem. De mensen daar vonden dat zo speciaal.
Niet alleen de mensen daar vinden dat speciaal. Roos wat een geweldig verhaal. Een sprookje kan niet mooier geschreven worden dan dit echt gebeurde verhaal. Wat me nog het meest verwonderd is dat je zo cool bleef! In die doos met LP's neuzen, op het juiste moment opstaan... wat een timing... en dan ook nog iets zinnigs uit je strot kunnen krijgen. Geweldig. Ik weet niet of mijn stembanden op dat moment niet totaal verlamd zouden zijn Ook geweldig dat je AAM noemnde, daarmee had je ineens ook de attentie van Heather. Het kon een scenario zijn voor een korte film
-
Mieke:
Roos:
Mieke:
Roos wat een ervaring!! Dromen we daar niet allemaal van. Ik in ieder geval al sinds 1964 Helaas is het mij nog nooit overkomen, maar ja.... ik ben dan ook niet naar Mull Of Kintyre op vakantie geweest. Maar waarom heb ik hem dan niet in Edinburgh of omgeving ontmoet toen ik daar twee keer op vakantie was? Je bent gewoon een geluksvogel, dat is de verklaring denk ik. Ik wacht met spanning op je verhaal
Ja Mieke, ik ben zeker een geluksvogel. Ik ben er dan ook ontzettend dankbaar voor. Ook ik wachtte zolang, maar zei wel altijd dat ik wist dat ik hem eens anywhere, anyhow, zou ontmoeten. Voor de vakantie had ik het er nog met mijn familie over. Mijn zus was 40 jaar getrouwd en mijn familie had het over live-8 en mijn persoontje. Ze haalden allemaal oude verhalen op over Beatles, Paul en mij en hoe trouw ik ze/hem altijd was gebleven. Ik zei hen toen nog dat ik hem ooit nog wel zou ontmoeten. Je ziet: altijd positief blijven denken en geloven in dingen.
Ik had me aangemeld op www.schoolbank.nl. Ik kreeg een reactie daarop. Degene begon haar bericht met "Hallo Beatle-fan van het eerste uur." Ze herinnerde mij aan dingen uit die periode (1964-'65-'66-'67) die mij aan het lachen maakte. Ik hield haar bijvoorbeeld altijd op de hoogte van de nieuwe Rolling Stones albums, zo sociaal was ik toen zelfs al
Hé, wat leuk! Kan je hier nog iets ervan plaatsen???
-
Roos:
feact:
Wat een geweldige verhaal Roos. Ik heb het ademloos gelezen. Ik wordt ook vanzelf gekker op Paul !!! En... ik heb al een flinke groot hart voor Paul in mijn avatar
Hij is geweldig Fea. Hij is zo normaal. Niks geen glamour and glitter. Ik vertel uit respect voor Paul en Heather niet alles, want weet dat ze hun dochtertje buiten de pers willen houden en ik wil hun wensen respecteren. Ik zal je alleen zeggen, dat ze een engeltjes is en een kind van haar vader. En vergeet de moeder niet, want die is prachtig en erg lief.
Ik weet dat je hun privacy respecteer. Dat doe ik ook. Ik weet dat ze hun dochtertje buiten publiceit willen houden, en het hoort ook zo te zijn.
-
Roos:
Mieke, ik wil steeds zeggen dat je zo'n mooi avatar hebt. Die ogen, I know!!!!! ops: ops: ops:
grijs/blauw met bruine stipjes volgens iemand die ze erg dichtbij gezien heeft Ik ben ook erg tevreden met de avatar.
-
Mieke:
Roos:
paulramon90:
zal zeker kloppen Roos, wij waren in 2002 in kintyre /Campbeltown en toen werd er inderdaad verteld dat Paul na het overlijden van Linda nog niet in Kintyre was geweest. Hij laat zijn piano in een soort metalen box inpakken en ook wel andere spullen als ie weg is. De muizen hadden een keer nogal wat vernield. De man van de b&b moest als Paul kwam een aantal dagen van te voren de spullen uitpakken en netjes maken en zo, vandaar.
Hé, Paul, waar hebben jullie gelogeerd voor de B&B? Weet je dat nog? Ja, de lieve inwoners van Kintyre waren zo ontzettend blij dat hij er na zeven jaar weer was, dat het overal werd rondgefluisterd. Toen ik daarop zei dat ik hem ontmoet had, vonden ze dat ongelofelijk. Ik iemand van buiten GB, komt een week naar Kintyre en ontmoet hem. De mensen daar vonden dat zo speciaal.
Niet alleen de mensen daar vinden dat speciaal. Roos wat een geweldig verhaal. Een sprookje kan niet mooier geschreven worden dan dit echt gebeurde verhaal. Wat me nog het meest verwonderd is dat je zo cool bleef! In die doos met LP's neuzen, op het juiste moment opstaan... wat een timing... en dan ook nog iets zinnigs uit je strot kunnen krijgen. Geweldig. Ik weet niet of mijn stembanden op dat moment niet totaal verlamd zouden zijn Ook geweldig dat je AAM noemnde, daarmee had je ineens ook de attentie van Heather. Het kon een scenario zijn voor een korte film
Mieke, ik voelde me zo op mijn gemak bij Paul en Heather. Volgende keer vraag ik of ze een drankje met me gaan drinken, omdat ik nog veel meer te vertellen heb. Heather is ontzettend lief, zoals ze Paul gewoon met mij liet praten en ze keek heel vriendelijk en geamuseerd. Helemaal niet van, daar heb je er weer zo een. Nee, ze is werkelijk ontzettend aardig. Ik ben van plan om een boek te gaan schrijven. Ik heb nu al zoveel meegemaakt. Mijn vader heeft vroeger ook boeken geschreven. Waarom zou ik het niet kunnen. Het is een fantastisch onderwerp. En ik, ik geloof er weer in.
-
jan:
Prachtig verhaal Roos en bedankt dat je het met ons wilde delen.
Dank je Jan. Zoiets kan je niet voor jezelf houden, dat moet je met je maccamaatjes delen.
-
Roos:
Mieke, ik voelde me zo op mijn gemak bij Paul en Heather. Volgende keer vraag ik of ze een drankje met me gaan drinken, omdat ik nog veel meer te vertellen heb. Heather is ontzettend lief, zoals ze Paul gewoon met mij liet praten en ze keek heel vriendelijk en geamuseerd. Helemaal niet van, daar heb je er weer zo een. Nee, ze is werkelijk ontzettende aardig. Ik ben van plan om een boek te gaan schrijven. Ik heb nu al zoveel meegemaakt. Mijn vader heeft vroeger ook boeken geschreven. Waarom zou ik het niet kunnen. Het is een fantastisch onderwerp. En ik, ik geloof er weer in.
Ik had me ook al afgevraagd of je ze niet voor een drankje had uitgenodigd. Ik wel eens gelezen dat Paul ondanks zijn rijkdom heel gevoelig is voor attenties of cadeautjes van anderen. Dat is toch nog zijn jeugd die doorschemert denk ik. Ja waarom geen boek schrijven? Dat lukt je best wel. Ik vrees alleen dat je arm dan misschien gaat opspelen, het zal veel inspanning zijn voor je armen.
-
Paul: 'Rose ??? O, yeah .... I know her !!! She's that nice lady I met on holidays... I was sorry she had to leave, I would have liked to talk a bit longer to her...but heeee...maybe next time, in Miami'
-
O, ja! Dit is ook nog zo leuk. Paul heeft het echt allemaal voor elkaar. Heeft in de sixties al gezorgd, dat hij praktisch onvindbaar was in Kintyre. And I know how he did it! Op een dag wilden Jan en ik de bergen in, om ergens bij een Loch (meer) te gaan klimmen. Het is altijd zoeken naar de startplaats. Zien we aan een weg, waar allemaal weiland en boerderijen aan liggen een oud manntje voor aan de weg staan. Wij stoppen en vragen of hij weet hoe we bij dat Loch konden komen? Zegt hij zo opeens: "Moet je naar dat Loch of ben je op zoek naar McCértney(op zijn Scots)?" Ik doe of mijn neus bloed en zeg:" Naar wie?" "McCértney" zegt de man, "die is na zeven jaar weer hier en hij is mijn achterbuurman. Zijn land grenst aan mijn land"! De man was zo ontzettend blij en moést dat gewoon vertellen. Maar waarom kwam ik weer uit bij die man???? De volgende dag gingen Jan en ik naar een Sheepdogsfestival. Dat was drie dagen en op de eerste dag liepen wij van het ene naar het andere plaatsje waar het werd gehouden. Op de plek waar ik aan die boer de weg had gevraagd, zag ik toen een bord bij de ingang van zijn boerderij, waar op stond:"Welkom Thuis" en versiert met ballonnen! Dat was voor Paul!! Die moest immers over zijn weg naar zijn huis.
-
Mieke:
Roos:
Mieke, ik voelde me zo op mijn gemak bij Paul en Heather. Volgende keer vraag ik of ze een drankje met me gaan drinken, omdat ik nog veel meer te vertellen heb. Heather is ontzettend lief, zoals ze Paul gewoon met mij liet praten en ze keek heel vriendelijk en geamuseerd. Helemaal niet van, daar heb je er weer zo een. Nee, ze is werkelijk ontzettende aardig. Ik ben van plan om een boek te gaan schrijven. Ik heb nu al zoveel meegemaakt. Mijn vader heeft vroeger ook boeken geschreven. Waarom zou ik het niet kunnen. Het is een fantastisch onderwerp. En ik, ik geloof er weer in.
Ik had me ook al afgevraagd of je ze niet voor een drankje had uitgenodigd. Ik wel eens gelezen dat Paul ondanks zijn rijkdom heel gevoelig is voor attenties of cadeautjes van anderen. Dat is toch nog zijn jeugd die doorschemert denk ik. Ja waarom geen boek schrijven? Dat lukt je best wel. Ik vrees alleen dat je arm dan misschien gaat opspelen, het zal veel inspanning zijn voor je armen.
Je weet niet hoever je kunt gaan. Je wilt niet lastig gevonden worden. Dat is heel moeilijk. Dus bleef ik liever bescheiden. Naar Miami neem ik zeker iets voor hen mee. Ik plaats in de PC wel zo'n stemherkenner!
-
Roos:
O, ja! Dit is ook nog zo leuk. Paul heeft het echt allemaal voor elkaar. Heeft in de sixties al gezorgd, dat hij praktisch onvindbaar was in Kintyre. And I know how he did it! Op een dag wilden Jan en ik de bergen in, om ergens bij een Loch (meer) te gaan klimmen. Het is altijd zoeken naar de startplaats. Zien we aan een weg, waar allemaal weiland en boerderijen aan liggen een oud manntje voor aan de weg staan. Wij stoppen en vragen of hij weet hoe we bij dat Loch konden komen? Zegt hij zo opeens: "Moet je naar dat Loch of ben je op zoek naar McCértney(op zijn Scots)?" Ik doe of mijn nues bloed en zeg:" Naar wie?" "McCértney" zegt de man, "die is na zeven jaar weer hier en hij is mijn achterbuurman. Zijn land grenst aan mijn land"! De man was zo ontzettend blij en moést dat gewoon vertellen. Maar waarom kwam ik weer uit bij die man???? De volgende dag gingen Jan en ik naar een Sheepdogsfestival. Dat was drie dagen en op de eerste dag liepen wij van het ene naar het andere plaatsje waar het werd gehouden. Op de plek waar ik aan die boer de weg had gevraagd, zag ik toen een bord bij de ingang van zijn boerderij, waar op stond:"Welkom Thuis" en versiert met ballonnen! Dat was voor Paul!! Die moest immers over zijn weg naar zijn huis.
Geweldig !!
-
HoneyPie59:
Paul: 'Rose ??? O, yeah .... I know her !!! She's that nice lady I met on holidays... I was sorry she had to leave, I would have liked to talk a bit longer to her...but heeee...maybe next time, in Miami'
" "We do Paul. In the morning on the beach! What about 8.30 a.m?"
-
Roos:
O, ja! Dit is ook nog zo leuk. Paul heeft het echt allemaal voor elkaar. Heeft in de sixties al gezorgd, dat hij praktisch onvindbaar was in Kintyre. And I know how he did it! Op een dag wilden Jan en ik de bergen in, om ergens bij een Loch (meer) te gaan klimmen. Het is altijd zoeken naar de startplaats. Zien we aan een weg, waar allemaal weiland en boerderijen aan liggen een oud manntje voor aan de weg staan. Wij stoppen en vragen of hij weet hoe we bij dat Loch konden komen? Zegt hij zo opeens: "Moet je naar dat Loch of ben je op zoek naar McCértney(op zijn Scots)?" Ik doe of mijn neus bloed en zeg:" Naar wie?" "McCértney" zegt de man, "die is na zeven jaar weer hier en hij is mijn achterbuurman. Zijn land grenst aan mijn land"! De man was zo ontzettend blij en moést dat gewoon vertellen. Maar waarom kwam ik weer uit bij die man???? De volgende dag gingen Jan en ik naar een Sheepdogsfestival. Dat was drie dagen en op de eerste dag liepen wij van het ene naar het andere plaatsje waar het werd gehouden. Op de plek waar ik aan die boer de weg had gevraagd, zag ik toen een bord bij de ingang van zijn boerderij, waar op stond:"Welkom Thuis" en versiert met ballonnen! Dat was voor Paul!! Die moest immers over zijn weg naar zijn huis.
Dat bord Welkom Thuis hadden ze ook voor mevrouw McCartney neer kunnen zetten